De Sterren van de hemel door Thé Lau, Alan McLachlan en Jan-Peter Bast
Theater De Naald in Naaldwijk, vrijdag 18 januari 2002.

Langzaam gaan de lampen aan
Wees welkom in mijn nacht
Ik kan je woord voor woord verstaan
Wees welkom in mijn nacht

Met de lampen aan ziet een grote, maar half gevulde zaal een gitaar op een barkruk zitten. Daarnaast een glas rode wijn op een bijzettafeltje. Verder op het podium een elektrische gitaar wachtend in z'n standaard, met naast zich een 'n dobro of hoe heet zo'n peervormig snaarinstrument ook al weer. Een vleugel staat nog werkloos haar snaren te strekken.

Het doek zal dadelijk open gaan
Wees welkom in mijn nacht
Langzaam gaan de lampen aan
Wees welkom in mijn nacht

Drie zwart geklede heren komen op. De vleugel wordt bezeten door Jan-Peter Bast (tussentijds uitgeleend door City to City). Op de plek naast de elektrische gitaar en de misschien is het wel een mandoline neemt Alan McLachlan (voorheen Sjako!) plaats. Naast de rode wijn neemt Thé Lau de gitaar op schoot. Volgens het kaartje is de aanvangstijd kwart over acht, maar de heren leven in een andere tijd. Met de lampen nog op een laag pitje vullen de heren de zaal met geluiden van de nacht.

Het lijkt alsof iets wederkeert
Dat lang is weggeweest
Langzaam gaan de lampen aan
Wees welkom in mijn hart
(Wees welkom)

Niet te hard!
Thé Lau durft niet te zeggen dat hij solo is, om maar niet het einde van The Scene te hoeven aankondigen. Vorig jaar heeft de band nog enkele optredens en festivals gedaan. Het laatste plaatmateriaal dateert alweer van najaar 2000 en was ook niet geheel nieuw. De verzamelcd 'Rauw, hees en teder' bevatte één nieuw nummer, de single 'Helden'. Dit werd, mede dankzij een SIRE-tv spot, een behoorlijke hit. Des te opvallender is het dat The Scene daarna een langzame dood lijkt te sterven. Volgens hun website zijn er geen vaste plannen voor een nieuwe cd of een nieuwe tour. Thé Lau voegt daaraan toe dat The Scene echter nooit uit elkaar zal gaan.
Thé Lau is naast The Scene al enkele jaren bezig met kleinschalige theateroptredens. Begonnen met toetsenist Willem Ennes onder de titels 'Lau Late Night' en 'Thé Lau zingt Thé Lau' en de laatste jaren met Scene-toetsenist Dante Oei. Vorig seizoen begonnen Lau & Oei (o wat is het verleidelijk om met deze namen aan de haal te gaan, er grappen mee uit te halen, de avonturen van Lau & Oei in sprookjesland te beschrijven, maar nee ik doe het niet) aan een tournee met de titel 'De Sterren van de hemel' . Voor de prolongatie van de tour koos Lau echter nieuwe begeleiders. De kleine bezetting (in vergelijking met de band) werkt, vooral bij de ballads. Dan hoor je beter waarom de Belgen Lau vorig jaar uitriepen tot beste tekstdichter van de lage landen. Bij wat snellere en vooral hardere nummers, waaronder 'Blauw' heeft deze bezetting geen meerwaarde. Het nummer wordt niet akoestisch of unplugged gespeeld. Ze creëren een hard bandgeluid dat in een theater niet overkomt. Vanuit het pluche is het toch wat moeilijk feesten. Een goede rede om als het mogelijk is, maar weer eens naar The Scene te gaan. Ook het hier gemiste funk-gevoel kan dan weer hervonden worden. Gelukkig heeft Lau echter genoeg rustigere nummers in huis.
Nummers als 'Beschaving', 'Rivier', 'Slapen, dromen, zweten en vergeten' en 'Kleine stille strijd' krijgen een degelijke kleine uitvoering. De nadruk ligt zo op de sfeer die veel met de teksten te maken heeft. Een bekende song als 'Iedereen is van de wereld' spelen de heren in een lang uitgerekte versie, waardoor iets overbekends toch weer nieuw kan klinken.

Religieuze primeur
Thé Lau geeft het Naaldwijkse publiek een primeur vanavond. Hij speelt 'De God van Nederland' voor het eerst en het moet gezegd, het staat gelijk als een huis. Het is tevens de voorbode van z'n eerste echte solocd. Eerder bracht hij in eigen beheer '1998' uit, maar in maart of april moet dan 'De God van Nederland' (werktitel) komen. De titel en tekst van de nieuwe song zijn zo op het eerste gehoor niet zo Lau-vreemd. De woorden God en geloof spelen een belangrijke rol in eerder werk van The Scene. Denk aan 'Werk van God', 'Geloof' en 'De schaduw van het kruis'. Het laatste nummer zorgt voor het hoogtepunt van de avond. Een repeterende pianoriedel jaagt door de song heen terwijl de stem van Lau elke jongen in de zaal waarschuwt:

Jongen, jongen, wat heb je lang gewacht
In het niemandsland tussen wangedrag en tact
Waar dromen komen, lokken je van huis
En overal de schaduw van het kruis

Een mooi religieus moment werd verzorgd door de plaatselijke katholieke kerk. Bij het intro van een rustig nummer kapte Thé Lau z'n gitaar af om te luisteren naar de geluiden van de torenklok. 'Dit heb ik nog nooit meegemaakt,' melde hij verrast. Of hij doelde op de dunne wanden van het theater of het meespelen van God in zijn band blijft aan de toehoorder.

Willem Ekkel
Lau en consorten gaven een toegift en niet zomaar één. Hij vertelt: 'Twee jaar geleden hoorde ik dat hij ziek was. En vanochtend stond het in de krant. Het volgende nummer draag ik op aan Willem Ekkel, die niet ouder werd dan 36.

Hier is het eind, het eind van het feest
Kom, we gaan naar beneden
De bloemen zijn dood, de flessen zijn leeg
Het was mooi, maar nu is het verleden
Jij was zo mooi, jij was prachtig
Maar jij, jij hebt je strijd nu gestreden

De menigte weg, de herrie verstomd
Wat het waard was zal moeten blijken
Kom met me mee, stap uit de zon
De wereld hoeft nu niet te kijken
Jij was zo mooi, jij was prachtig
Maar jij, jij hoeft niets meer te bereiken

Jij was zo mooi, jij was prachtig
Maar jij, jij hoeft nu niets meer te bereiken
(Feest)

Thé Lau bracht in 2000 een verhalenbundel uit met de titel die ook aan deze tournee is gegeven. Dat is vast de reden dat hij een verhaal eruit voorleest. Het verhaal brengt de luisteraars die al ergens in de nacht van Lau verdwaald waren weer op het rechte pad en wel naar de kroeg. Het is een kroeg zoals Carmiggelt die beliep, met een toog, een dronkeman, een kapitein zonder schip en Lau als observator die zich ondanks goede voornemens toch met de kroegbewoners bemoeit waardoor er gelukkig wat humor om de hoek komt kijken. Uit het verhaal de volgende zinnen, die zonder veel verlies aan inhoud en zeggingskracht naar het optreden van heden avond kunnen worden overgebracht:

'De tonen van vanavond zijn morgen verloren. Dat is de essentie van schoonheid.'