Barry Egan heeft een fout ontdekt in het airmiles-systeem. Als hij duizenden puddinkjes koopt, kan hij zijn leven lang gratis vliegen.
Barry Egan heeft zeven zussen die hem al jaren kleineren, bemoederen, pesten, kortom terroriseren.
Barry Egan wordt achtervolgt door vier broers van een telefoonseksmeisje, die beweren nog geld van hem te krijgen.
Barry Egan is eenzaam, kan geen piano spelen en slaat af en toe een toilet aan gort.
Barry Egan is tot over zijn oren verliefd op Lena.
Punch-drunk love is de nieuwe film van Paul Thomas Anderson, bekend van Hard eight, Boogie Nights en Magnolia. Wie deze films gezien heeft, hoeft eigenlijk niet verder te lezen en kan direct naar de bioscoop gaan. Laat je niet door de hoofdrolspeler Adam Sandler tegenhouden. De komiek, bekend van Mr. Deeds en Big Daddy maakt van deze Anderson-film geen platte onzin. De vergelijking met Jim Carrey doemt bij mij op. Is dit Sandler’s Truman show?
Piano aan de weg
Barry Egan is eigenaar van een bedrijf in toiletartikelen. Hij is al vroeg aanwezig als er in de straat een auto een enorme crash maakt, als een vrachtwagen een kleine piano aan de kant zet en als een vrouw hem haar auto in bewaring geeft. Drie gebeurtenissen die zijn leven drastisch kunnen gaan veranderen. Dat ze het niet allemaal doen, maakt het een Anderson-film. De crashende auto is misschien een voorbode, maar waarvan? En wat heeft dat pianootje (harmonium) voor rol? Als even niemand kijkt, rent Barry naar de weg, pakt het apparaat en rent ermee naar zijn kantoor. Af en toe slaat hij een toets aan, maar veel geluid komt er niet uit.
Celluloid-schilderijen
Barry Egan is eenzaam, wordt gek van zijn zussen en vraagt om een psychiater. Maar hij wordt uiteindelijk – hoe klassiek - gered door de liefde. De hotel-de-botel-in-de-zevende-hemel-verliefdheid (punch-drunk love) voor Lena. Als liefde toeslaat, slaat de vonk cinematografisch ook over van de filmmaker naar zijn publiek. Met behulp van prachtig gekleurde tussenshots wordt Barry’s staat van zijn weergegeven. Anderson liet kunstenaar Jeremy Blake zijn digitale animaties op celluloid schilderen, met een goed resultaat. De tussenshots geven een hallucinerend maar overtuigd gevoel bij het romantische deel van het verhaal. Op die momenten dat het op een normale romantische komedie gaat lijken, brengt Anderson deze overtreffende kunstzinnige trap in. Dit zou een tussendoortje zijn van Paul Thomas Anderson. Barry Egan het best zwaar, maar Punch-drunk love is een stuk luchtiger dan zijn indrukwekkende meesterwerk Magnolia. Toch is de nieuwe Anderson wel degelijk een volwaardige nieuwe Anderson.
Meer dan een bananenschil
Adam Sandler kan meer dan over een bananenschil uitglijden, dat bewijst hij met deze film (benieuwd naar zijn samenwerking met Jack Nicholson in de komende najaarsfilm Anger Management). Sandler zet Barry Egan neer als een schlemiel met een onverwachte rechtse punch. Zijn timide onzekerheid refereert aan Keaton en Chaplin. Egan is een stuk pessimistischer dan Sandlers oude personages. Het grootste deel van de film moet Sandler het zelfs zonder humor doen. Net als Jim Carrey toont nu ook Adam Sandler aan niet alleen een goede eenzijdige komiek te zijn.
Waar Sandler een goed gelukt overstap(je?) maakt van de Hollywood-slapstick naar het verdraaide drama van Anderson, doet zijn tegenspeelster dat vanuit het Europese drama. Emily Watson had dramatische hoofdrollen in Breaking the Waves en in Angela's Ashes van respectievelijk Lars von Trier en Alan Parker. Watson zet hier niet zomaar een romantische comedy-meisje neer. Haar Lena behoudt iets geheimzinnigs, net als de liefde zelf. Sandler en Watson ontmoeten elkaar halverwege drama en komedie, halverwege Europa en Hollywood. Op een plek waar niet alles kant en klaar is en ook niet alles ellende. Een plek waar Paul Thomas Anderson zijn draai aan de wereld geeft.