Bij het uitkomen van Harry Potter deel 1 eindigde de Recensent haar oordeel als volgt:
‘Benieuwd naar deel twee? Jazeker, want het tweede boek beloofd meer spanning. Columbus zal minder tijd nodig hebben om de personages te introduceren. Meer tijd voor humor, diepgang en de hier ook al aanwezige actie. Nog maar een jaartje wachten, de opnames zijn al begonnen. En in de zomer het vijfde boek. Zodat wij dreuzels weer kunnen Potterlezen: ons onder kunnen dompelen in de geborgenheid van een verhaal over goed en kwaad.’
Wijzere kijkers gewenst
Wat heb ik daar nog aan toe te voegen bij het uitkomen van de tweede film?Harry Potter And Chamber Of Secrets brengt de beloofde hoeveelheid spanning. MG6 staat niet voor de inlichtingendienst van Engeland maar voor de kijkwijzerafkorting ‘Meekijken Gewenst voor mensen onder de zes jaar’. Lijkt me volkomen belachelijk, want de film zit vol spectaculaire horrorscènes, die er soms letterlijk inhakken. Versteende leerlingen, bloed op de muur, opgehangen katten, spinnen en een 20 meter lange slang. Dit is arachnafobia op vrijdag de dertiende of gremlins tijdens de halloween. Daar kan een vijfjarige van de Teletubbiegeneratie toch wel tegen! Maar de commissie van geleerde kijkwijzers kan gerust zijn, de zaal zat vol meekijkers. Ik heb geen vijfjarig kind alleen zien zitten. Een verandering lijkt me echter wel op z’n plaats: MG12 of Alleen Kijken Als Je Geen Slapeloze Nachten Hebt Gehad Van Eerder Film Of Boeken (AKAJGSNHGVEFOB past vast niet in het tekentje).
Dobby the selfkicker
Tegenover deze berg horror staat in deel twee ook meer humor. De spanning van het verhaal (Harry, Ron en Hermelien gaan achter ‘het slechte’ aan) komt pas echt tot bloei na de pauze. Desondanks komt de film (voor de pauze) sneller op gang dan deel 1. Dit is vooral te danken aan humor in het klaslokaal. In snel tempo komen diverse excentrieke leraren voorbij die hun leerlingen allerlei fantasierijke trucs laten uitvoeren.
Zo laat professor Stronk, van kruidenkunde, gillende planten overpotten. Met oorbeschermers op trekken de leerlingen aan de planten, die schreeuwende trollenbaby-bekkies blijken te hebben. Het ziet er prachtig uit, wat de fantasie en humor ten goede komt. Het best is dat te zien aan Dobby, de huiself die Harry op bezoek krijgt. De elf is een met de computer geanimeerde creatie die met gesimuleerde beelden van een levende acteur gecombineerd zijn. Het is dat ik dat ergens las, anders zou je bijna geloven dat de elf werkelijk bestaat. Het zelfkastijdende karakter Dobby maakt hem tot de meest humoristische personage van de gehele cast. Nummer 1 van vorig jaar, Ron Wemel, is nog steeds leuk aanwezig, maar vervalt wat te vaak in hetzelfde patroon: zielig en bang doen ter vermaak van het publiek. Met stip op drie is nieuwkomer Kenneth Branagh. De ijdeltuitige leraar Smalhart heeft schilderijen op zijn kamer waar hij zelf opstaat als schilder die een zelfportret maakt. Als je bedenkt dat de schilderijen in de film bewegende afbeeldingen zijn, levert dat een galerie aan smilende dandy’s op. Humor met stijl.
Op naar deel drie
Voor regisseur Cris Columbus is het zijn laatste Potter, Alfonso Cuarón (Y Tu Mama También) neemt het van hem over. De acteurs (behalve Perkamentus/Dumbledore- Richard Harris, die vorige maand overleed) gaan ook nog even door. Onduidelijkheid blijft over de delen vanaf vier. Ter voorkoming van het Swiebertje-effect op jonge leeftijd en ter bescherming van de jeugd van de acteurs is er sprake van dat de hoofdrolspelers niet verder zullen gaan dan deel drie. Maar hoe leg je dat uit aan de rest van de jeugdige wereld.
Met de hoeveelheid humor, horror en spanning is er in De geheime kamer nog geen ruimte voor de zielenroerselen van wees Harry. Deel drie heeft hopelijk wat meer psychologische spanning (mag ook wel als je de boeken leest). Daar lever ik graag wat horror voor in. In De gevangenen van Azkaban ook een spannendere rol voor Hagrid, die in deel twee niet meer deed dan in deel 1: lomp, dom en lief vaderfiguur zijn. Waarvoor hij terecht, maar wat al te sentimenteel, geëerd wordt aan het slot van De geheime kamer.
De opnames voor deel drie zijn reeds begonnen en spijtig genoeg moet ik de volgende treurige mededeling geheel overnemen van de recensie van vorig jaar: ‘En in de zomer het vijfde boek.’