Regisseur: Jake Kasdan
Titel: Orange County
Hoofdrolspeler(s): Colin Hanks, Schuyler Fisk, Jack Black
Datum bespreking: 26-01-2003
 

Hoe val je op als nieuw acteur? Goed acteren en voor de juiste film gecast worden. Een simpeler antwoord kan ik niet geven. Maar zo makkelijk is het niet in het harde Hollywood. Daarom kan een beroemde achternaam ook geen kwaad. De nieuwe generatie presenteert zich in Orange County met hulp van wat aardige ooms en tantes.

Acteur Colin Hanks is de zoon van Tom, actrice Schuyler Fisk de dochter van Sissy Spacek en regisseur Jake Kasdan tenslotte, is de zoon van Lawrence Kasdan (zat achter oa. Accidental tourist). De aardige ooms en tantes zijn in dit geval Kevin Kline, Chevy Chase, Lily Tomlin, Harold Ramis en John Lithgow. Zo dan hebben we de kruiwagens gehad, over naar de film.

Eén stap en tien obstakels

Hoge golven! Shaun (Hanks) en zijn dudes snellen naar het strand om te surfen. Met drie gasten kijken ze angstig toe hoe vriend nummer vier niet meer terugkomt uit de iets te hoge golven. Diezelfde zomer vindt Shaun een boek op het strand dat hij 52 keer leest. Hij stopt met surfen en besluit schrijver te worden. Stap 1: aangenomen worden op de universiteit waar zijn favoriete schrijver doceert. Obstakels: een niet meewerkende highschool, twee tot vier gestoorde gescheiden ouders, een te lief vriendinnetje die hem niet kwijt wil en een in voorwaardelijke vrijheid gestelde pyromanische stonede broer. Dankzij deze obstakels komt Shaun niet verder dan stap 1.

Tussen de tast-komedie en de daf-film

In principe heb je niet veel verhaal nodig voor een geinige film. Zo ook voor Orange County. Het is een dun verhaal met genoeg aardige humor. Humor die balanceert tussen een tits, ass & sperm-tienerkomedie (denk aan Shallow Hall) en een disturbing american familiefilm (denk aan Donnie Darko of American beauty) Al te vulgaire grappen blijven uit en de schrijnende humor bijt zich nergens echt in het scenario. Een goed voorbeeld hiervan is de moeder van Shaun (voortreffelijk neergezet door Catherine O’ Hara). Ze is rijk, gescheiden en leeft nu met een oudere man die ondertussen uit elkaar valt (dit man in rolstoel-peronage lijkt gejat uit het gruwelijke Flodder). Ze communiceert met haar latino-werkster via Shaun (wederom gestolen, idee komt uit een de daf-film: Storytelling), drinkt uit zelfbehoud en heeft niet echt door wat er om haar heen gebeurt. Genoeg inhoud voor schrijnende, bijtende of cynische humor. Maar moeder is een klein personage en krijgt zo te weinig speelruimte. Want het simpele verhaaltje rond Shaun moet weer door. Dit is jammer, maar de jonge regisseur Kasdan hoeft dit punt van kritiek niet op te vatten als gemiste kans, maar als leermoment.

Papa’s adresboek

Naast een goed spelende O’Hara doet ook vader John Lithgow z’n best. De man heeft na zijn oscarnominaties voor The world according to Garp (1982) en Terms of Endearment (1983) niet echt een glansrijke filmcarrière gehad. Wel verwierf hij bekendheid op het toneel (hebben we hier lekker veel aan) en in de sitcom 3rd rock from the sun. In Orange county kan hij gelukkig weer lekker schmieren. De jonge Kasdan heeft voor andere rollen een aardige greep gedaan uit papa’s adresboekje: Kevin Kline als geloofwaardige schrijver, Lily Tomlin als irritante collegecounselor, Harold Ramis als gedrogeerde decaan (ooit nog acteur in Ghostbusters), en Chevy - leeft die nog? - Chase als leraar. Dus als u zich afvroeg waar toch die jaren 80 acteurs waren gebleven. Nu, hier zijn ze, in aardige bijrollen.

Mysterieuze Hanksen

Waar het eigenlijk om draait, is het lanceren van zoonlief Colin Hanks (ook al 25!). Hij heeft ongeveer net zoveel talent als zijn vader. En als je ziet hoe ver die het heeft geschopt, zal het Colin wel goed afgaan de komende tijd. Papa is namelijk niet alleen een overschat acteur, maar ook ondertussen een zeer invloedrijk man (hij heeft kruiwagens vol geld en aandelen in Spielbergs maatschappij). Het mysterieuze aan papa Tom is echter, dat hij me toch wel enkele malen gegrepen heeft met bepaalde rollen (bijvoorbeeld Forrest Gump). En dat mysterieuze zie ik ook wel in zoon Colin. Wat is dat dan precies, meneer de recensent? vraagt u zich nu natuurlijk af. Als ik het mysterieus noem, ga ik dat natuurlijk niet uitleggen, dan zou het immers geen mysterie meer zijn. Wel kan ik zeggen dat Schuyler Fisk het niet heeft. Ze speelt een wat vlakke rol als vriendinnetje en evenaart daarmee zeker moeder Sissy Spacek nog niet in goed acteerwerk.

Colin, Jake en JACK

Wat overblijft is een aardige film vol beloftes. De belofte dat de voornamen Colin en Jake net zo groot zullen worden als hun achternamen Hanks en Kasdan. En de belofte dat ze hun vaders adresboekjes erven en vergeten acteurs nog eens laten opbloeien. Een belofte die in Orange County echter al geheel wordt ingewilligd, heet Jack en is vast ook de zoon van een vader en een moeder.
Jack Black speelt al tien jaar kleine rollen, maar viel pas op in High Fidelity en Shallow Hall en maakt daarnaast komische muziek als helft van Tenacious D (de beste song allertijden: Tribute). Geen aanstormend talent, of rijzende ster, maar een al volledig tot bloei gekomen raskomiek. Hij speelt de bolle broer van Shaun en is daarmee zeker niet de cliché dikzak, die voor de broodnodige humor aan het verhaal is toegevoegd. Oké, hij heeft de lach aan zijn hele lijf hangen, maar hij blinkt uit in diverse soorten humor. Sarcastisch, venijnig, flauw en platvloers en hij schrikt ook niet terug voor een glimlachmoment.
Z’n ouders, wie het ook mogen zijn, kunnen trots op hem zijn.

Oscar Krieger