Auteur: Melissa P.
Titel : Honderd keer een borstel door je haar halen voor je gaat slapen
Uitgeverij: Vassallucci
ISBN: 9050005209
Datum bespreking: 01-06-2004
 

Achter elke seks-spam zie ik alleen maar oude mannetjes die stinkend veel geld verdienen. En zeker geen jonge meiden die alles willen doen wat in vunzige koppen opkomt. Al zijn het de-schoongewassen-nog-nat-achter-de-oren meisjes zelf die het me in mijn gezicht drukken. Geen moment twijfel ik over de identiteit van de afzender. De seksindustrie is een ongeloofwaardig soort fictie.

De ondertussen achttienjarige Melissa P. woont op Sicilië, Italië en schreef een dagboek. Honderd keer een borstel door je haar halen voor je gaat slapen (H.K.E.B.D.J.H.H.V.J.G.S. of toch maar gewoon 100x) gaat over het leven van Melissa. Ze is een gewone puber (± 15 jaar) die nog niet weet hoe het leven in elkaar steekt, maar dit leven graag wil leren kennen. Behalve een dagje school en een ouder die eens om de hoek van de deur kijkt, draait Melissa’s dagboek cq. leven om haar seksleven.

Een fragment uit het midden van het boek:

Op mijn verhemelte mengden zich vijf verschillende smaken, de smaak van vijf verschillende mannen. Iedere smaak heeft zijn geschiedenis, ieder goedje draagt mijn schaamte. Tijdens die ogenblikken had ik de sensatie en de illusie dat het genot niet slechts lichamelijk was, maar schoonheid, vreugde, vrijheid. En terwijl ik me naakt te midden van hen bevond, voelde het alsof ik deel uitmaakte van een andere, onbekende wereld. Toen ik na afloop de kamer uitliep, voelde ik mijn gebroken hart en maakte zich een onuitsprekelijke schaamte van me meester.

(p. 55)

In dit fragment is sprake van het sensitief verwoorden van een ervaring. Daarnaast is er reflectie op die ervaring door middel van introspectie van de hoofdpersoon. Om het te completeren maakt het karakter ook nog een ontwikkeling door. Melissa P krijgt het voor elkaar om haar gehele schrijfvaardigheid in één alinea te etaleren. Ik kan er natuurlijk nog meer chique woorden aan vuil maken, maar dat heeft Melissa P. al voor me gedaan.

Vassallucci is niet bang om dit Italiaanse schandaalsucces uit te geven. Ik weet niet hoe de stand van zaken is in het debat over high & low culture, maar ik noem dit weer gewoon lectuur of pulp. Het boekje heeft er de oppervlakkigheid voor. Nergens zit er spanning in de opbouw van het verhaal, nergens is er sprake van echte karakters met echte gedachten. Het grote L-woord neem ik daarom in verband met Melissa P. niet in de mond. 100x is gewoon een simpel verkoopboekje en het zal me niet verbazen als het percentage lezers hoger ligt dan het aantal verkochte boeken. En kom daar bij ‘echte’ Literatuur maar eens om. Als ze echt lef hadden zou de uitgever een vette sticker op het boek plakken met de tekst: ‘Rukboek: Aanbevolen door topfokkers!’
Nu kan ik natuurlijk aankomen met politiek-correct gezeur over hoe denigrerend dit soort werk voor vrouwen en meisjes is. Wat zo is – ondanks het lesje dat Melissa leert. Maar de toekomstige lezers zal dat toch een worst wezen, net als mijn vermoeden dat die hele Melissa P. niet bestaat. Al kijkt ze nog zo smachtend vanaf de achterflap. Die foto is enkel spam voor in de kiosk. Het boek enkel ongeloofwaardige fictie. En de schrijver een rijk man.

Voor de nieuwsgierigen: het boek is verkrijgbaar via Seniorennet

Ricco van Nierop