|
|
|
|
Toen ik het nummer 'Sedan' hoorde op de Popronde 2003 promo-cd die ik bij mijn maandelijkse Fretje aantrof, wist ik het al. Templo Diez is weer zo'n band. En inderdaad, nu ik hun debuut in zijn geheel heb gehoord weet ik het zeker: zo'n band is Templo Diez. En Hoboken is ook weer zo'n cd. Zo'n cd die je al tientallen keren eerder hebt gehoord. Toen heette de cd niet Hoboken, maar The bed is in the ocean, The white birch, What fun life was of Vivadixiesubmarinetransmissionplot. En de band heette niet Templo Diez maar Karate, Codeine, Bedhead of Sparklehorse. En breidt deze lijst rustig uit met uw eigen voorbeelden (kijk er uw platenkast maar op na). Onmiddellijk moet gezegd dat Templo Diez niet de vervelendste is uit het slowcore/fluisterrock genre. Ik hoor tien keer liever heel Hoboken van voor tot achter (of als het moet van achter tot voor), dan dat ik mijn tijd moet verliezen aan één nummer van dat zwaar overschatte debuut van Codeine. Maar dat neemt niet weg dat ook Templo Diez maar wat voortdreutelt zonder dat het ergens spannend, aangrijpend of opmerkelijk wordt (hoewel afsluiter 'Stay with us (we'll be right back)' wel grammetjes en onsjes spanning, aangrijpendheid en opmerkelijkheid in zich heeft maar die grammetjes en onsjes maken helaas de zaak niet).
|
|
Hoboken is aangenaam om op te hebben staan, maar even aangenaam om niet op te hebben staan. Muziek voor als er bezoek is. Niemand zal je vragen deze cd af te zetten. Sommige mensen zullen meedeinen op de voortkabbelende tonen van Hoboken. Een enkeling zal je vragen: welke band is dit? en je misschien feliciteren met je uitstekende muzieksmaak. Maar dat alles is niets om linea recta voor naar de dichtstbijzijnde platenzaak te rennen. Dit is meer een cd die leuk is om te krijgen. Voor je verjaardag. Of misschien heb je wel een hippe alto in je vriendenkring, zo een die altijd de nieuwste hypes in de kast heeft en die kan Hoboken tzt vast wel voor je branden. Of teepen (wordt er nog geteept, beste mensen, zoals je vroeger teepte: je teepte muziekjes van de radio of je teepte een toffe elpee van een maat). Maar voor wie het niet breed heeft en met de zotte prijzen van tegenwoordig er maar een of twee keer in de maand toe komt om een cd te kopen, zijn er in de gemiddelde platenzaak misschien wel tien, twintig of dertig cd’s waar je je zuur verdiende centjes liever aan uit zou geven. In een echt goede platenzaak -en dat zijn dus niet die blauwe platenzaken- misschien wel veertig of vijftig. Waarmee ik maar wil zeggen. Dat Templo Diez zoiets is als lauwe thee. Als je echt dorst hebt, drink je het wel maar doorgaans is een stevige bak koffie of een goeie bel whisky toch beter te pruimen.
Tim Donker
|
|
|
|
|
