Natuurlijk ga je niet naar een sex-komedie. Dat kun je niet verkopen aan je culturele kennissen in de kroeg. Daarom ben ik naar een prachtige geëngageerde film gegaan over de verstandhouding tussen seks en liefde, die laat zien dat Bombay en Hollywood, cinematografisch gezien, niet zo ver van elkaar verwijderd zijn.
Jimi Mistry speelt in The Guru Ramu die als dansleraar uit India vertrekt om in de Verenigde Staten zijn droom waar te maken. Zijn droom zit ergens tussen Tom Cruise en John Travolta in. Niet de Pulp fiction-Travolta maar die van Grease. In New York belandt hij al snel in de bediening waar hij geschoffeerd wordt door racistische klanten. Als hij voor goeroe speelt op een bekakt feestje, breekt hij door. Niet als acteur, maar als sexguru, met het gedroomde resultaat: faam, geld, auto en een meisje of twee. Dat kan niet lang goed gaan. ‘De Amerikaanse droom komt namelijk alleen uit als je slaapt,’ aldus Guru Ramu als hij het eens niet over sex heeft. Hoe alles uiteindelijk toch nog goed komt, houd ik in het midden. Erg gecompliceerd, of goedgevonden is het plot niet, maar er valt genoeg te lachen tijdens het soepele verloop van dit simpele verhaaltje.
Komisch talent
Mistry schijnt bekend te zijn in vaderland Engeland (dankzij Eastenders) en wat minder bekend in moederland India. Maar Mistry’s (komische) talenten waren mij totaal onbekend. Daarentegen kende ik Heather Graham (Ramu’s inspirator en love interest) en Marisa Tomei (Ramu’s ontdekker en love interest) wel. Terwijl het verhaal soms iets inzakt en de grapjes af en toe te flauw worden, dragen zij gedrieën de film door goed komisch spel. Graham mag weer eens een pornoactrice spelen en maakt daar een zeer vriendelijk personage van. Tomei speelt een rijkeluisdochter die in de ban raakt van de pseudo-spirituele Ramu.
Campy Bombay
Naast spel en scenario bestaat deze film vooral uit Bollywood-elementen. De Indiase filmindustrie in Bombay levert per jaar meer films af dan hun collega’s in Hollywood. Films die, buiten India, niet veel verder komen dan specifieke Hindi-bioscopen of festivals. Misschien is The Guru voor velen de eerste kennismaking met dit genre. Een erg soepele kennismaking. De film is voornamelijk Amerikaans (enigszins Engels door productiebedrijf Working Title, ook verantwoordelijk voor Bridget Jones) en gebruikt Bollywood elementen als geslaagde campy grappigheden. Indiase films staan vol van emotie en bol van de liedjes. In The Guru zitten niet overdreven veel liedjes, maar wel overdreven aanwezige liedjes. Er wordt groots uitgepakt, met prachtige Hindoestaanse kledij en decors, zang en dans. In het begin van de film zien we Ramu als jongetje de filmzaal, waar een Bollywood klassieker draait, uitsluipen en de zaal, waar Grease draait, ingaan. Later komt Grease terug in de muzikale slotscène. Gelijk de meest vermakelijke filmsong van dit jaar.
De ‘12’ en de ‘voetjes’ in de kijkwijzertjes bij deze film werden met voeten getreden op de zondagmiddag dat ik de film bezoek. Vele gastjes van onder de twaalf waren op de voetjes afgekomen en kwamen nat achter de oren terug, vanwege ‘te weinig sex’. Wat mij betreft ‘genoeg comedy’.
O, ja voor ik brieven krijg (misschien zelfs wel mailtjes), ik vergat natuurlijk het uiterst vermakelijke penis-lied uit The Sweetest Thing, deze Hindi-You’re the one-a that I want komt daarmee met stip op twee binnen.