Election

Heartbreak High revisited

In de amerikaanse pers is 'Election' de hemel in geprezen. Er waren ook negatieve reacties, maar over het algemeen kwamen de critici superlatieven tekort. De film zou briljant en intelligent zijn. Mijn verwachting was groot, mede door het feit dat ik, na het zien van 'American Beauty', weer wat vertrouwen had gekregen in de amerikaanse zwarte satire. Dit vertrouwen werd echter niet bekrachtigd: aan 'Election' heb ik een onbevredigend gevoel overgehouden.
 
De film, die regisseur Alexander Payne en scriptschrijver Tim Taylor baseerden op het gelijknamige boek van Tom Perrotta, gaat over de streberige Tracy Flick (gespeeld door Reese Witherspoon) die koste wat kost voorzitter van de studentenraad wil worden. Als zij de enige kandidaat dreigt te worden, spoort leraar Jim McAllister (Matthew Broderick), in het teken van de democratie, de populaire Paul Metzler (Chris Klein) aan om zich ook als kandidaat op te geven. Er ontstaat een flinke strijd waarin Tammy, het zusje van Paul ook een vinger in de pap heeft. McAllister die de stembriefjes voor de kandidaatverkiezing moet tellen, laat zich, gedreven door frustraties, verleiden tot het plegen van fraude, wat tot zijn ontslag leidt. Ook prive raakt hij flink in de problemen. Uiteindelijk komt iedereen toch in het leventje terecht dat hij of zij wilde. Eind goed, al goed.
 
Op zich is het een verhaal dat, hoe dun ook, wel tot de nodige komische situaties kan leiden en dat doet het ook, maar niet genoeg. Er zit meer in dan Payne eruit heeft gehaald. Payne verzand te veel in zijsporen die niet direct met het hoofdverhaal te maken hebben. Zo is mij bijvoorbeeld onduidelijk gebleven waarom Lisa Flanagan (gespeeld door Frankie Ingrassia) steeds weer opduikt, terwijl haar enige waardevolle functie in de film volgens mij het illustreren van de lesbische geaardheid van Tammy is.
Toch zijn er momenten geweest in de film dat ik mij prima vermaakt heb. Dat kwam vooral door het briljante spel van Reese Witherspoon, die als overactief carričrejagertje flink op je zenuwen gaat werken. Het stuk waarin Broderick als een ware Rocky Balboa met opgezwollen oog (door een wespensteek) zijn ondergang tegemoet gaat, zou zelfs hilarisch zijn, ware het niet dat de kijker op dat moment de moed al heeft opgegeven. Door de overdaad aan irrelevante informatie, is de toeschouwer zijn of haar interesse dan al verloren. De eenzijdigheid van de karakters doet hier ook geen goed aan. Zelfs de onderbroekenlol (Paul Metzler bedankt God voor zijn grote penis) tilt de film nauwelijks boven het niveau van een doorsnee high school serie uit. Geen aanrader dus, of je moet een fan van Reese Witherspoon zijn, want niets slechts over haar, behalve dan haar keuze om in deze film te spelen.
 
Roy van den Burg