Titel: Intolerable cruelty
Regisseur: Joel and Ethan Coen
Hoofdrol(len): George Clooney, Catherina Zeta-Jones, Cedric the Entertainer, Billy Bob Thornton
Datum bespreking: 25-10-2003
 

De genieter:

De Coen-broers zijn verantwoordelijk voor het rauwe Fargo, het komische Raising Arizona, het originele The big Lebowski, het aandoenlijke O brother where art thou en het mysterieuze The man who wasn’t there. Genoeg reden om benieuwd te zijn naar hun nieuwste film Intolerable cruelty.

Miles Massey is een succesvol advocaat gespecialiseerd in echtscheidingen, die altijd de tegenpartij financieel geheel uitkleed. De eens zo rijke echtgenoot eindigt in de goot, terwijl de vrouw opzoek gaat naar een andere rijke sul. Marilyn Rexroth is zo’n golddigger, maar eentje met vampkwaliteiten waar Massey niet tegen kan. Voor hij het weet liggen de huwelijkse voorwaarden al klaar om ondertekend te worden. Kortom, een verhaal vol hilarische verwikkelingen.

Dit is een screwball-comedy, zoals men ze vroeger maakte. Gary Grant en Katherine Hepburn waren de grote acteurs van dat genre. George Clooney (Massey) is zowat niet van Grant te onderscheiden. Catherina Zeta-Jones (Rexroth) gaat het ook goed af om mooi en gemeen te zijn. Cedric the Entertainer mag na zijn zeer komische rol in Barbershop hier de show stelen als video-detective: ‘I’m gonna nail some ass.’

Film is ter vermaak en dat lukt met dit Coen-produkt prima. Er valt veel te lachen bijvoorbeeld om een astmatische huurmoordenaar die van Massey de opdracht krijgt Marilyn uit de weg te ruimen. Als het moment daar is, verruilt hij per ongeluk zijn blaffer voor zijn inhaler.

De cynicus:

Dit is de eerste Coen-film die niet door hen zelf geschreven is. Op die astmatische huurmoordenaar en een aan het infuus liggende ouwe baas na, valt er weinig rauws en origineels te ontdekken. Genoeg reden om bedroefd te zijn na het zien van hun nieuwste film Intolerable cruelty

Miles Massey is zo’n typische succesadvocaat, die altijd de tegenpartij financieel geheel uitkleed. Natuurlijk eindigt de eens zo rijke echtgenoot letterlijk in de goot, terwijl de vrouw opzoek gaat naar een andere rijke lul. Marilyn Rexroth is zo’n cliché bitch met vampkwaliteiten waar Massey voor in katzwijm valt. Het is dan ook geen verrassing dat binnen no-time de huwelijkse voorwaarden klaar liggen om ondertekend te worden. Kortom, een verhaaltje vol met van die hilarische verwikkelingen.

Intolerable cruelty haalt het bij lange na niet bij de betere screwballs als Philidelphia Story of Bringing up baby. Maar ja, welke film wel. Clooney en Zeta-Jones dragen de film, maar enkel vanwege een aardig gelukte Grant-imitatie en een rode jurk die goed afkleed. Echte komische talenten zijn het niet. Die zitten namelijk weggestopt in de bijrollen (Cedric!, Cedric!, Cedric!), wat niet pleit voor dit Coen-gevalletje.

Film is ter vermaak, maar bij een Coen-produkt is dat normaal gesproken vermaak van hoog niveau. Zeker van hen had ik een betere scherpere en meer vervreemde variatie op de screwball verwacht. Nu vraag ik me enkel af waar die oude Coen gebleven is.

Oscar Krieger