Gonzo: the last dj
De omslag kwam in 1986, ik was een jaar of 14. Ineens voldeden de Tros top 50 en Veronica's vrijdag niet meer. 'Hang the dj, hang the dj, hang the dj.' Ik had The Smiths gehoord en luisterde voortaan alleen nog op dinsdag en woensdag naar Hilversum 3. 's Woensdags vanaf de middag dan, want 's morgens prees de EO God met 'rock' de ether in. Vara's Verrukkelijke 15 was de hoofdverantwoordelijke voor de omslag. Want naast The Smiths was daar ruimte voor The The en In Tua Nua. Billy Ocean kon inpakken, de Spandau Ballet-posters gingen van de muur. Vriendjes op school vroegen waarom ik een 12 inch van Girlfriend in a coma had gekocht, terwijl er niet eens lange remixen op stonden. Jan Douwe Kroeske verdiepte mijn interesse met zijn avondprogramma tracks en zelfs Henk Westbroek kon ik toen nog aanhoren, zij het met hardrock. Toch werd het pas echt interessant op de VPRO-woensdag. Toga-party dat heerlijk aan elkaar gepraat werd door Majoke Roorda en De wilde wereld met veel Public Enemy, REM en Tröckener Kecks. Ronflonflon van Wim T Schippers dat mij in de oren klonk als een arti-Dikvoormekaarshow. Maar in de avonduren zat het pure goud. Heartlands van Martijn Stoffer en Roel Bentz van den Berg met thematische programma's vol ouwe zwarte muziek.
Gonzo-radio van Jan Donkers was echter vanaf de eerste show die ik hoorde favoriet. Het kan niet alleen zijn zware stem zijn geweest, die had Veronica's Kees Schilperoort ook, om maar iemand uit het andere kamp te noemen. Nee, het was zijn keuze voor Amerikaanse gitaarmuziek, niet bang voor roots, wereldmuziek en country. Een belangrijk deel van mijn platenkast is gebaseerd op de keus van Jan Donkers. John Hiatt, Los Lobos, David Lindley, Jackson Browne, Ted Hawkins en Michelle Shocked om enkele te noemen. Naast deze Americana draaide, de tevens verhalenschrijver, ook Engels werk van Billy Bragg of de stofzuigerpunk van Jesus & the Mary Chain en niet te vergeten de vorig jaar herontdekte Senegalezen Orchestra Baobab. Ik was dan ook zeer bedroefd toen Gonzo stopte op 28 september 1988. Waar moest ik nu naar luisteren. Gelukkig kwam Donkers tot zijn positieven en vond een plek op radio 1 in de jaren 90 en de afgelopen jaren in de nacht op radio 5. Maar zijn laatste programma heette niet voor niets Gonzo's last stand. Afgelopen dinsdag nam Donkers wederom afscheid van de luisteraar. Jammer genoeg geloof ik ditmaal niet in een comeback. Niet omdat de man 60 is en een kinderboek wil gaan schrijven (hij doet maar). Maar omdat ik het met Jan Donkers eens ben wat betreft de treurige toekomst van de radio. In de laatste show liet hij zijn mening vertolken door Tom Petty:
There goes the last dj
Who plays what he wants to play
And says what he wants to say
Hey, hey, hey
There goes your freedom of choice
There goes the last human voice
There goes the last dj
(The last dj)