American Beauty

het noodlot van de overgang

'It's a great thing when you realize, that you still have the ability to surprise yourselve'. Lester Burnham (Kevin Spacey), schrikt van de mogelijkheden als hij op een dag beseft dat hij weer over zijn eigen leven moet gaan beschikken. Ooit moet hij zijn ingeslapen en is hij zijn idealen uit het oog verloren.
Voormalig theaterregisseur Sam Mendes, laat Burnham in de film American Beauty ontwaken uit zijn comateuze slaap en herleven als nooit tevoren. Burnham ontwikkelt een fascinatie voor het vriendinnetje van zijn dochter. Deze fascinatie beweegt hem tot een aantal grote veranderingen in zijn leven. Zo krijgt hij een hernieuwde interesse voor geestverruimende middelen en koopt zichzelf een sabbatical year, door zijn chef te chanteren. Op zich, geen gegeven om een hele film op te baseren, zij het niet dat Burnham in de eerste minuut van de film al zijn dood aankondigt. Als er tegen het einde van de film, zeker drie verschillende mensen, het op het leven van Lester hebben voorzien, wordt het duidelijk dat scriptschrijver Alan Ball, de plot toch niet zo gemakkelijk weg wil geven. Naast de complimenten voor de regisseur en de scriptschrijver, was ik ook uiterst content met de castingdirector. Hij heeft exact de juiste mensen op de juiste plaats gezet! Een andere groep acteurs had deze film professioneel om zeep had kunnen helpen.

Een opmerkelijke rol is er weggelegd voor Thora Birch, die in de persoon van Jane Burnham een uiterst geloofwaardige tienerdochter neerzet. In de Oscarlawine waar deze film onder is bedolven, is er gek genoeg geen plaats gereserveerd voor deze uitmuntend spelende actrice. Birch reageert uiterst laconiek, als ze wordt geconfronteerd met het feit dat veel critici, haar reeds op voorhand ook een Oscar hadden toebedeeld. "That's very flattering. I don't know. We'll see. I'm 17. Maybe they shouldn't. The fact that there's buzz about it is, in and of itself, complimentary enough for me." De jeugdige actrice speelde eerder in 'Dungeons and Dragons', 'Patriot Games' en 'Clear and Present Danger'. Birch is behept met een uiterst lome mimiek, waardoor ze ongeïnteresseerd, maar tegelijkertijd uiterst zwoel overkomt. Zo is er een scène, waarin Jane, Ricky, de nieuwe buurjongen van de familie Burnham ontmoet. Hij laat haar fragmenten zien van het mooiste filmmateriaal dat hij ooit opnam. Als de scène opent, zien we de twee op de rug, met daartussenin een televisietoestel, waarop een plastic zakje wordt getoond dat danst op de wind. Hele povere beelden, die nog eens worden versterkt door Ricky's uitleg over zijn liefde voor deze schoonheid. Dan volgt er een kus. Een kus die met een vanzelfsprekendheid gezoend wordt, die ik nog niet eerder op het witte doek heb mogen aanschouwen. Een grootse acteerprestatie en voor mij -nu al-, de filmkus van de eeuw. Thora Birch, onthoud die naam!

Mendes, stuurt Burnham behendig langs de grillige paden van de midlife crisis, maar laat het karakter nergens verzanden in een treurige oude man. Hij lijkt de mensheid, met dit portret, zelfs op te roepen, te gaan leven. Een lovenswaardig initiatief, gevat in een prachtige film, uitgevoerd door een groep uiterst getalenteerde mensen. Gaat dat huren!
 
Erwin van Wouw