Geestig vakantiebaantje
|
God is dus wel degelijk een oudere man met een baard. Als ik tenminste de film Bruce Almighty moet geloven. En geloven, daar gaat het om. Bij film dan. De oudere man met baard, tevens schoonmaker en bedelaar, is een zachtzinnige god. Een god die even op vakantie gaat en aan Jim Carrey zijn taken overdraagt. Een god die Carrey vergeeft als hij er een zooitje van maakt. Als bioscoopbezoeker geloof je daar graag in, want wie zou niet voor een weekje onbekommerd voor god willen spelen? Carrey speelt tv-journalist Bruce die maar niet hogerop komt. De gewilde nieuwslezersfunctie gaat aan zijn neus voorbij. Hij rijdt zijn auto in de prak en wordt in elkaar geslagen als hij een zwerver van tuig wil verlossen. Eenmaal thuis pist de hond tegen de bank. Hij schreeuwt om een wonder en geeft god de schuld. Wil nu het geval dat die hem gehoord heeft en hem een baantje aanbiedt. Zodra Bruce doorheeft dat het Hem menens is, slaat hij aan het experimenteren. Hij scheidt zijn tomatensoep in tweeën, alsof het de Rode Zee is. Hij rent over water, stuurt zijn hond naar de wc en laat de nieuwslezer brabbelen, zodat hij alsnog op die geliefde plek komt. Ook zijn vriendin is tevreden met zijn goddelijke passie voor haar. Deux ex machina Regisseur Tom Shadyac neemt de term Deux ex Machina wel erg letterlijk. Een term, bekend uit de toneel- en filmliteratuur, om aan te geven dat vanuit het niets de treurige hoofdpersoon geholpen wordt, waardoor een happy end verzekerd is. Die magische hand van God komt voor Bruce wat te snel voor een happy end. Na een reeks goedgeslaagde goddelijke grappen, komt Bruce in een nog dieper dal. En dus keert god weer terug op aarde (van vakantie) en laat Bruce inzien wat hij verkeerd doet. Bruce leert de onvermijdelijke wijze les, hij komt tot inkeer waarna een all-american happy end volgt. De heilige drie-eenheid Het jammerlijke slot niet meegerekend, wordt er naar behoren geacteerd in Bruce Almighty. Jim Carrey is zijn overbekende zelf, niet zo vaak over the top als in Dumb & dumber en ook niet zo excellent als in The Truman Show, maar genoeg voor een vette lach. Jennifer Aniston, als zijn vriendin doet leuk mee, maar niet veel meer dan dat. Voor beter acteerwerk moet je toch echt naar de videotheek om The Good girl te huren. Morgan Freeman maakt de heilige drie-eenheid van hoofdrollen compleet. Zijn verschijning als god is leuk als statement, al is hij clichématig een bebaarde oude man en geen jonge zwarte vrouw. Maar je kunt niet alles hebben. Alhoewel, als ik god was, zou ik het wel weten. |