Alanis Morissette - Under rug swept, 2002, Maverick

In 1996 kwamen ze op. De Alanis-meisjes. Zo uit de schoolbanken de festivalweides ingestuurd. Linnen rugzakjes met een peace-teken (enkele jaren later vervangen door een Tibet-vlag). Haar lang en 't liefst krullend. Niet bang voor het dragen van een rok of jurk, maar ook weer niet van de EO. Neo-hippies, met in hun linkerhand altijd twee vingers klaar voor een peace-gebaar naar de wereld, en in hun rechterhand een middelvinger bestemd voor ex-vriendjes. En toen, het was 1998, vertrok Alanis naar India. De meisjes groeide op. Sommigen haakten af, een enkeling stak over en werd een Björk-meisje. De meesten bleven haar echter trouw en worden anno 2002 beloond, met een nieuw Alanishoofdstuk.

Alanis Morissette heeft een nieuwe plaat. Haar derde pas. Of, nee haar vierde natuurlijk als we de Unplugged-CD meetellen. Zijn we er nu? O, ja dan waren er ook nog die jeugdplaten, als de Canadese Paula Abdul. Even overnieuw.
Alanis Morrissette heeft een nieuwe plaat. Haar zesde alweer. De fans hebben lang moeten wachten. Haar vorige echte plaat 'Supposed former infatuation junkie' stamt uit 1998. Niet zo'n overtuigende plaat als haar wereldwijde debuut 'Jagged little pill', maar ook niet verkeerd. Met 'Under rug swept' maakt Morissette een helder en stevig vervolg op beide platen.

Exen

Op de CD concentreert Morissette zich op haarzelf en het effect dat anderen op haar hebben. Waar in de vorige zin anderen staat, behoort mannen gelezen te worden. '21 things I want in a lover' is een verlanglijstje voor de perfecte man ('do you have a big intellectual capacity…'). 'Narcissus' gaat over het moedersjongetje dat niet beter weet dan egocentrisch te zijn en toch de aandacht van Alanis blijft trekken (wat een vervelend joch). 'Flinch' is een nummer met gelijke strekking, maar minder gemeen: 'Soon I'll grow up and won't even flinch at your name' maar toch 'I'd be paralysed if I ran into you'. Zeggen dat de naam van je ex je niet meer doet ineenkrimpen, maar stel je voor als je hem plots tegenkomt. Ze verwoordt het mooi, maar weet het nog mooier in muziek om te zetten. Dankzij de melodie kan 'Flinch' niemand doen ineenkrimpen.
Wat mannen betreft zijn we nog niet klaar. 'That particular time' is niet zozeer een middelvinger richting een ex. Alanis heeft nl. al haar vingers nodig om hier een prachtige pianoballad van te maken. De song beschrijft een periode van even uit elkaar zijn met het idee weer terug te keren. Die periode daagt haar uit om te blijven (in couplet 1), om te wachten (couplet 2) en om uiteindelijk te vertrekken (couplet 3).
Misschien is Morissette niet zo blij, maar de luisteraar kan zich rijk rekenen met al die exen. Hopelijk gaat ze daar nog even mee door. Het levert over het algemeen goede songs op. Alleen de strekking van '(I am)A Man' gaat aan de Recensent voorbij. Misschien ligt het aan mijn intellectual capacity, die vast kleiner is dan Morissette verlangt.

Singles

In de eerste single 'Hands clean' houdt Morissette zich stil om erger te voorkomen, terwijl 'hij' z'n handen in onschuld wast. Van deze persoonlijke situatie trekt ze hier wel de link naar de buitenwereld. En dat met een moderne kijk, die ze wel vaker op het album laat zien:

What part of our history's reinvented and under rug swept?
What part of your memory is selective and tents to forget?
What's with this distance it seems so obvious?
(Hands clean)

'So unsexy' is vast één van de volgende singles. De song solliciteert er namelijk heftig naar met een goede melodielijn en een interessante tekst. In dit nummer lijkt het om Morissette zelf te gaan, maar eigenlijk gaat het om hoe de anderen naar haar kijken.

I can feel so unsexy for someone so beautiful
So unloved for someone so fine
I can feel so boring for someone so interesting
So ignorant for someone of sound mind
(So unsexy)

Een andere kandidaat voor een single is 'You owe me nothing in return'. Een song waar eens geen wroeging in zit richting een ex. Een waar liefdesliedje, let op! niet te verwarren met een ballad. Onvoorwaardelijke liefde, maar vast alleen maar bedoeld voor diegene die eerst het lijstje met 21 kwaliteiten goed invult.

Slot

Maar waarom alleen maar luisteren naar wat ze zingt, ik ben geen Alanis-meisje. Als je eenmaal weet dat het (gender)verantwoorde teksten zijn, kun je weer terugkeren naar de muziek. Het klinkt namelijk goed. Oké, het had wat ruiger gekund in de stevige nummers, maar daarvoor moeten we maar naar een concert. Bij de rustige nummers als 'Flinch', That particular time', You owe me nothing in return' en 'Utopia' kan het cleane geluid echter geen kwaad. Alanis Morissette schreef niet alleen alle nummers, maar produceerde ook het geheel. Ze kan dus volledig aansprakelijk gesteld worden voor dit moderne, introspectieve, uitspattende, heldere, vrouwvriendelijke product.