Onze jaartelling begint bij Christus. Alles voor Christus is zoveel jaar voor Christus gebeurd en alles erna zoveel jaar na Christus. Logica is een heilzaam goed dat perfect aansluit bij de Hollandse hokjesgeest. Nu de ontkerkelijking toch zo langzamerhand zelfs door de Christen Unie als voldongen feit wordt beschouwd, is de tijd rijp voor een moderne variant: voor Pim en na Pim. Elke Nederlander met een klein beetje verstand wist reeds in de jaren voor Pim dat de vermaarde Hollandse tolerantie slechts een slap excuus was om echte beslissingen uit te stellen. Joints kopen mag, joints verkopen mag niet - en dat dan uiterst principieel toepassen geheel conform de Hollandse handelsgeest daterend uit een periode van ver voor Pim, toen men geen slaven uit Afrika mocht aankopen maar de slaven zich wel mochten uitkopen. De kruideniersmentaliteit gaat ver terug.
We bevinden ons nu in de jaren na Pim en de tolerantie is nu ook voor de meest verstokte blinde definitief ontmaskerd als een van het dak gevallen dood musje. Vanmorgen vloog ze nog, slaat een verdwaalde idealist verschrikt de hand voor de mond, terwijl het merendeel van het volk bij het collectieve referendum voor 'niet reanimeren' heeft gestemd. Elke grap over buitenlanders van voor Pim is na Pim niets minder dan een statement geworden zonder clou. De excuus-Turk is kut-Marokaan geworden en heel Nederland zingt enthousiast mee. Eén ding blijft van alle tijden: idealisme verblindt.
Ook de VPRO doet gezellig mee. Vanaf vrijdag 15 november komt dit opgerolde bolwerk van linkse activisten met de 100% Ab Show, multicultureel correct gepresenteerd door de door een Spaanse vader en Nederlandse moeder verwekte en op de Canarische Eilanden uitgeworpen cabaretier Javier Guzman. Guzman speelt in tien - volgens het persbericht komische - afleveringen Ab de Inburgeringsman waarbij geen enkel cliché over alloch- en autochtonen uit de weg wordt gegaan. En dus verbouwt Jacques Herb Pappie loop toch niet zo snel tot Pappie sla toch niet zo hard, krijgt een Nederlands pubermeisje 2 minuten de tijd om te vluchten voor een huwelijk met haar zwaar bebaarde neef, wordt Hollandse stampot opgehemeld en vraagt Guzman telefonisch aan Harry Mulisch of hij De Aanslag voor of na 11 september heeft geschreven. Dit alles is dus leuk. Want het is cabaret en sinds Kopspijkers is cabaret per definitie leuk - alweer zo'n gepoldermodeld misverstand. Guzman schijnt volgens het persbericht 'dè cabaretbelofte van de aankomende 20 jaar' te zijn, wat bij mij de - in deze jaren na Pim - volstrekt legitieme vraag oproept of wij wel het recht hebben zo'n groot talent aan de Canarische Eilanden te onthouden. Het wordt namelijk nóg leuker: 35 jaar na dato maakt Phil Bloom haar rentree in de gedaante van een allochtone vrouw, het volkslied wordt multicultureel onder handen genomen, er zijn audities voor een remake van Turks Fruit, een man wordt aangemoedigd zijn vrouw te slaan, en niet te vergeten, alle foute bekende Nederlanders komen aan het woord: Menno Buch, Gerrit van der Valk, Willem Oltmans, Xaviera Hollander, Joop Braakhekke... De slagroom op de shaorma is echter het oerHollandse specialistenpanel bestaande uit Antje (93) en Gerda (47), met wie Guzman gezellig babbelt over het slaan van vrouwen en patat met frikandellen.
Enfin, als u op vrijdagavond met de voetjes op tafel en het blokje kaas bij de hand u een breuk lacht om de 100% Ab Show, dan zal ik melancholiek verlangen naar de tijd voor Pim, toen iedereen alle vooroordelen al kende maar daar slechts besmuikt een grapje over durfde te maken. Grappen die niet kunnen zijn namelijk zoveel leuker.