Genrefilm ontstijgende genrefilm

Na High Fidelity en Fever Pitch werd alweer een derde boek van Nick Hornby verfilmd. Een succesformule zo blijkt. Hornby schrijft vermakelijke verhalen gesitueerd rond mannen die moeilijk volwassen kunnen worden. Of positiever geformuleerd: over volwassen mannen die de jongen in zichzelf niet verloochenen. In About a boy is het niet veel anders.

Zelftypecasting

Als we Hugh Grant moeten geloven, is hij de initiator van de film geweest en heeft hij zelf de regisseurs en de acteurs uitgezocht. Leuk voor hem, maar zo werkt hij wel mee aan zijn eigen typecasting. Wederom speelt Grant een sjofele man (38) op zoek naar een vrouw in een romantische comedy. Hij is misschien een beperkt acteur, maar het type dat hij speelt, speelt hij goed.

Nietsnut

'Elk mens is een eiland', volgens deze stelregel leeft Will. Hij heeft niemand nodig en niemand heeft hem nodig. Om de metafoor door te trekken ziet Will zich het liefste als Ibiza. Hij doet alleen dingen voor fun, zoals bijvoorbeeld uitgaan met vrouwen. Die dan vervolgens vragen: 'En wat doe je?' waarop hij enkel kan antwoorden: 'niets'. Exit vrouw. Via een leugentje om lustwil, komt Will bij een singleparents-groep en ontmoet hij de twaalfjarige Marcus, zoon van een depressieve alleenstaande moeder. De te verwachten toenadering doet Will's egoïsme verminderen en maakt van de onzekere Marcus een iets minder onzeker joch. Volwassen worden heeft niets met leeftijd te maken, zo blijkt.

Origineel voor de hand liggend

Een voor de hand liggend verhaal, maar origineel genoeg om te overtuigen. Als liefhebber van Nick Hornby wil ik graag geloven dat het aan zijn boek te danken is, dat About a boy geen slappe moralistische familiefilm is geworden. In de film is een goede balans gevonden tussen humor en ernst. Marcus is een jongen die serieus gepest wordt en die het thuis moeilijk heeft met een suïcidale moeder. Zijn verhaal wordt soms confronterend in beeld gebracht, maar wordt ook snel genoeg weer met humor afgewisseld, zonder belachelijk over te komen. De jongens Weitz hebben zich ingehouden als je het vergelijkt met hun vorige regie voor American Pie. De juiste toon zit ook in de voor de hand liggende, maar juiste kunstgreep van de achteraf commentariërende voice-over. Zowel Will als Marcus brengen, door hun commentaar, humor en ironie aan in scènes die dat niet van zichzelf hebben.

Hugh Grant zet, met succes, zijn bekende vaardigheden als comedyacteur in. Op serieuze momenten blijft hij echter goed overeind en weet het oppervlakkige personage diepgang mee te geven. Als ook nog de muziek (Badly Drawn Boy) in orde is en zelfs de jonge acteurs (Nicholas Hoult als Marcus!) uitermate goed spel afleveren, kan ik haast geen minpunten aan de film ontdekken. Of het moet de voorspelbaarheid van het verhaal zijn. Mede door de durf om te confronteren met serieuze problemen is About a boy echter één van de betere films in het genre van de romantische comedy. En Grant blijkt niet met het genre te zijn vergroeid (zoals Meg Ryan dat wel is), maar groeit er langzaam boven uit.

Oscar Krieger