Het gaat goed met de Franse film. De afgelopen maanden gingen meer dan 200.000 Nederlanders naar Amélie. Zelfs op vrijdagmiddag zit de bioscoop vol voor de nieuwste Franse filmhit, 8 Femmes. Regisseur François Ozon trok de laatste jaren al wat mensen naar de filmhuizen voor zijn Sitcom (1998) en Sous le Sable (2001). Lagen zijn vorige films nog enigszins zwaar op de maag, zijn nieuwste werk is een heerlijk luchtig nagerecht bestaande uit acht toetjes. Een muzikaal moordmysterie waarin vrolijk wordt geacteerd.

Acht actrices

De film start met een idyllisch landhuis, sneeuw en een hertje dat langs het huis loopt. Dit alles in technicolor met zoete muziek eronder. Een vette verwijzing naar klassieke melodrama's uit de jaren vijftig. Een oude film van Douglas Sirk, All that heaven allows, eindigde met ditzelfde beeld. Na zijn laatste film diende zich diverse actrices aan bij Ozon. Hij ging op zoek naar een verhaal waarin hij veel vrouwen een hoofdrol kon laten spelen. Het werd een jaren zestig toneelstuk van Robert Thomas, een whodunit in de traditie van Agatha Christie, maar gelukkig niet zo oubollig. Acht vrouwen die zich afvragen wie de moord op de heer des huizes, papa, manlief, broer, schoonzoon, zwager gepleegd heeft. De actrices worden door Ozon prachtig in overdadige kostuums, in overdadig licht en in soms overdreven rollen in beeld gebracht.

Acht verdachten

De vermoorde man komt niet met z'n gezicht in beeld. De kijker krijgt alleen maar vrouwen te zien. Een prachtig statement natuurlijk, want in hoeveel films spelen zoveel vrouwen hoofdrollen. Toch draait het in het verhaal allemaal om de relatie die elke vrouw met de vermoorde man had.
Na de ontdekking van het lijk wordt het huis gesloten. "Eén van ons is de moordenaar! Niemand mag het huis verlaten." Op initiatief van de dochters vertelt eenieder wat zij de afgelopen nacht hebben gedaan. De vrouwen liegen en beschuldigen elkaar, maar er worden ook oude familiegeheimen onthuld. De jongste bediende had wat met manlief en zijn vrouw Gaby (Cathérine Deneuve) stond op het punt te vertrekken met zijn compagnon. Zus Pierette (Fanny Ardant) bleek geld van hem te krijgen en ze heeft ook nog wat met de oudste bediende, Madame Chanel (Firmine Richard). Jongste dochter Catherine (Ludivine Sagnier) leest de hele nacht misdaadromannetjes. En waarom is schoonzus Augustine (Isabelle Huppert) nog steeds alleen? Mocht de lezer vrezen dat ik te veel verklap, wees gerust, als ik alle intriges, geheimen en verdachtmakingen zou vertellen, ben ik langer bezig dan de film duurt.

Acht vrouwen

Bij een whodunit zie je meestal de plot al uren aankomen. 8 Femmes weet het spannend te houden, door een origineel slot. Toch vraag je je niet voortdurend af wie de arme man nu vermoord heeft. Daar gaat het ook niet om. Het gaat om de vrouwen, hoe zij elkaar verbaal en soms ook letterlijk in de haren vliegen.
Dialogen vol humor en vilein en gevechten vol uithalen en omarmingen. Realistisch? Totaal niet, maar weldegelijk zijn de motivaties in te voelen en de emoties mee te beleven. Overtuigend? Ja zeker, doordat de actrices stuk voor stuk de gegeven vrijheid volledig nemen. Ozon liet ze overdreven acteren en dat deden ze. Ozon vond voor alle actrices een liedje te zingen en de dames stappen uit de verhaallijn, in de spot en doen vol overgave hun chanson.

Het is feest in de bioscoop. Misschien komt het door het aantal dames op leeftijd in het publiek. Er wordt uitgebreid gelachen en ik hoorde zelfs iemand mee neuriën met liedjes van Sylvie Vartan, Françoise Hardy en George Brassens. 'Toi mon amour mon ami, poupidou, mon amour mon ami.'

Oscar Krieger